اين روزها زياد سرم هوايت را دارد...

رش ذهنم را زير آب زلال بخشش و مهرباني مي شورم تا جاي پاي کدورت و قهر و کينه ها پاک شود
مي خواهم امسال جاي گندم، محبت سبز کنم تا نه براي فقط سيزده روز که براي همه سال روي طاقچه نگاهم باشد و طراوت بخش روابطم گردد...
واقعا؟؟؟
پس چرا حاله من انقدر بده؟؟چرا دلم شکسته؟؟چرا موهام سفيد شده؟؟؟چرا قلبم بيمار ه؟؟

هر جا خود خواهي باشه انصاف از اونجا دوره

با يه دل شکسته ...با يه بغض ...با يه حاله داغون .. با يه سوال که چرا ؟؟؟؟ با موي سفيد ... با قلبي بيمار ... سالم تحويل ميشه ...همه ي اينا ثمره ي رفتار يه فرده که دلش از سنگه .......يه فردي که فقط خودشو مي بينه

دل خوشي هامو زير پاش گذاشت و گذشت ...
قلبمو جا گذاشت و رفت...دلمو تو غم تنها گذاشت و رفت...
کسي که دنياي من بوده يه روز نبودنش داره دنيامو بهم مي ريزه...
نمي دونستم دلش از سنگهههههههههه

آره عيد ما اينطور تحويل ميشه ...با يه دل شکسته