سرخوش ز سبوي...

اصفهاني بعدش عاليه.. (اينجا شکلک ناراحت نداااره يا من پيداش نميکنم؟؟)

ولي يه سوال يه مدته درمورد يکي از ابيات شعر حضرت آقا ذهنمو مشغول کرده.. اونجايي که ميگه:

"از شوق شکرخنده لبش جان نسپردم

شرمنده جانان ز گران جاني خويشم"

گران جاني خويييش؟ يعني ميگه جان من خيلي گرونتر از اين حرفاست که به حانان بخوام دل بسپرم؟؟

من نميفهممش اصلا اين بيتووو...