سلام
یادته گفته بودم 3 عشق حقیقی داریم ؟یادته گفتم هر علتی عاشق معلولشه؟خدا عاشق بنده هاشه؟مادر عاشق فرزند؟
اگه یادت رفته 4قسمت قبلی عشق و عاشقو بخون....
اخرین عشق حقیقی رابطه بین استاد و شاگرده...رابطه بین علت و پرورش دهنده ی روح ایمان و معلولش
روز معلم تموم شد و من نتونستم بگم عشق معلم به شاگردش چقدر زیاده...البته معلم درونی...معلمی که سازنده ی روح و روان و رفتار و شخصیته..نه فردی که صرفا یه فرمولهایی از کتابها را بیان میکنه!
معلم میتونه مادر باشه پدر باشه دوست باشه...کسی که به من زندگی کردنو یاد میده..کسی که در ناراحتیها راه درست و نشونم میده...
یه حدیث دیدم که نوشته بود "حق استاد بر گردن شاگردبالاتراز حق پدره"
چون استاد روح راپرورش میده و غذای روح میده و پدر غذای جسم"هرچند پدران زیادی غذای روح را هم میدهند و استاد فرزندند"
من فکر میکنم یه استاد راه..یه معلم شاگردشو بیش از بچش دوست داره...دلیل دارم
البته اگر بچه ،خودش یه شاگرد باشه معلومه علاقه دو برابره ...بعضی فرزندها کاملا مطیع پدرو مادرند و درس زندگی و اخلاق رو از اونا میگیرن مسلما والدین عاشقشن چون هم جسم و هم روحشو ایجاد کردند"البته ایجاد کننده خداست...منظور علل مادیست"
بعضی بچه ها خیلی روحشون به پدر نزدیکه...مثل رابطه ی اقا مصطفی و امام...اقا مصطفی از شاگرد زنرگای امام بود رابطشون فرای پدر و فرزندی بود ...
بعضی شاگردا مثل بچه ی خود ادم میشن...
مثل رابطه ی استاد مطهری و امام...امام ایشان را حاصل عمر خود میدانند ...نتیجه ی عمر امام ؛مطهری است...امام میفرمایند"من فرزند عزیزی که پاره ی تن من بود را از دست دادم"
همه ی ما میدونیم امام اغراق نکردند واقعا مطهری پاره ی تن امام بود
میخواهم بگویم پاره ای از روح امام
معلم از انجا که روح شاگرد را مثل خود میسازد او را شبیه خود میکند و حس اتحادی بین این دو ایجاد میشود ...فراسوی ماده
معلم عاشق شاگردشه
علی واقعا عاشق سلمان بود
پیامبر واقعا عاشق علی بود
بسیار شاگردایی هستند که از فرزند به ادم نزدیکترند ...اساتید حوزه این حرفها را بهتر میدانند
معلم دلسوز شاگرداست و در لحظه لحظه ی زندگی نگران و به یاد شاگرد ..فقط چون مسئولیت عرفی در قبال او ندارد ما این رابطه را نمیبینیم.در صورتیکه نسبت به فرزند مسئولیت ظاهری فراوانی دارد.
میخواهم از معلمی یاد کنم که عاشق شاگردانش است...اصلا روح شاگردانش از او ناشی شده...حتی جسم شاگردانش از باقیمانده ی خاک جسم اوست
او که نگران است
او که هر صبح وشام گفته برایمان دعا میکند
او که بالاترین راهنماست..او که گفته در بیمار شدنمان حتما به عیادتمان میاید..او که با آخ گفتن ما دلش میلرزد
او بیش از هرکس مارا دوست دارد و به ما توجه دارد و به یاد ماست و ما چقدر از او غافلییییییییییییییم
بسیاری معلمها سالهای بعد وقتی شاگردشونو از دورمیبینن کلی ذوق میکنن دوست دارن باهاش حرف بزنن حالشو بپرسن اما اما اما...شاگرد بی اعتنا رد میشه اول تو دلش میگه این چقدر اشنا بودبعد یادش میفته اما میگه احتمالا منو یادش نمیاد و بیخیال از کنار معلمی که شاید بارها در نمازش برای او دعا کرده میگذرد و معلم بازدر دل میگه"خدا به همراهت"
یا صاحب الزمان من دوست ندارم همچون ان شاگردان باشم..هرچند میدانم شما بیشتر به یاد مایید تا ما
ای معلم واقعی بشریت
ای راهنما و دلیل و نور هدایت ما
چشمانم زیر قدومت باد و عشقم به تو روز افزون و حقیقی باد
درباره وبلاگ
