تو این چند روز از شب 13 رجب گوشمو تیز میکردم تا شاید صدایی بشنوم..
وسط اینهمه صدا و هیاهو بین اینهمه امواج مخابراتی و موبایل و تلفن و اینترنت و ماهواره و ...وای ال اس...وای فا..وای مکس...وای بر مااااا!
سخته خوب!قدیما این صداها و این انرژیها و این امواج نبود بازم مردم نمیشنیدن ...علما و عرفا میرفتن قبرستان تا شاید بشنوند..
مثل جمعه صبحها که هی منتظر ندای اسمانی "یا اهل العالم ...انا المهدی..."هستم این روزا توجهم به صدایی بود و شبا به صدای دیگه!
روزها صدایی از قبر مییاد مانمیشنویم...یا مسافتتمون تا بهشت زهرا زیاده یا گوش دلمون بستس"البته دومی درسته"
اما من خودمو میخوام بزنم به شنیدن و توجه کردن....نمیشنوم اما توجه باید بکنم که صدایی از ته قبرم می اید....
قال رسول الله (صلی الله علیه و آله) :
اَلْقَبْرُ یُنَادِی فِی کُلِّ یَوْمٍ بِخَمْسِ کَلِمَاتٍ، اَنَا بَیْتُ الْوَحْدَه فَاحْمِلُوا اِلَیَّ اَنِیساً، وَ أَنَا بَیْتُ الظَّلَمَه فَاحْمِلُوا اِلَیَّ سِرَاجاً اَنَا بَیْتُ التُّرَابِ فَاحْمِلُوا اِلَیَّ فِرَاشاً، اَنَا بَیْتَ الْفَقْرِ فَاحْمِلُوا اِلَیَّ کَنْزاً، وَ اَنَا بَیْتُ الْحَیَّاتِ فَاحْمِلُوا اِلَیَّ تَرْیَاقاً، وَ اَمَّا الْاَنِیسُ فَتِلَاوَه الْقُرْآنِ، اَمَّا السِّرَاجُ فَصَلَوه اللَّیْلِ وَ اَمَّا الْفِرَاشُ فَعَمَلُ الصَّالِحِ وَ اَمَّا الْکَنْزُ فَلَا اِلَهَ اِلَّا الله وَ اَمَّا التَّرْیَاقُ فَالصَّدَقَه؛
پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) فرمود:
قبر هر روز با پنج جمله، ندا می‌دهد:
1. من خانة تنهایی هستم، پس انیس و همرازی به سوی من بیاورید.
2. من خانة تاریکی هستم، پس به سوی من چراغ همراه آورید.
3. من خانه خاکی هستم پس فرش همراه داشته باشید،
4. من خانه فقر و نداری هستم، پس [سرمایه و] گنج همراه بیاورید
5. من خانة مارها هستم پس پادزهر با خود حمل کنید؛
اما انیس ، تلاوت قرآن می‌باشد،
امّا چراغ [قبر] پس نماز شب است،
اما فرش، پس عمل نیک است ،
اما گنج [عالم قبر] [کلمه توحید و گفتن] لا اِله اِلّا الله است،
و اما پادزهر آن، صدقه است.
این حدیث خیلی حرف داره...
بماند که صدقه انواع مختلفی داره و ما با ریا یا منت از بین میبریمشون
بماند فرشهامونو با گناه میسوزونیم
بماند توحید ما اشکال دارد
بماند از نماز شب و تلاوت قران............
اما این شبها ...بیشتر از روزا حواسم هست شاید به خاطر اینکه شبا صداها کمتره ...موبایلها خاموشه...امواج کمه...یا شایدم چون حرف فرشته رو بیشتر دوست دارم گوش بدم ...نمیدونم
از اول شب حواسم به فرشته ی داعی است....چقدر رجب زیباست با این نداها...و من چقدر غافل از این صداها..
عن النّبی ِ صلّی الله علیه واله: أنّ الله تعالی نصب فی السماء السابعه ملکاً، یقال له الدّاعی. فاذا دخل شهر رجب ینادی ذلک الملک کلّ لیلة منه الی الصباح: طوبی للذّاکرین، طوبی للطّائعین؛ یقول الله تعالی: أنا جلیس من جالسنی، و مطیع من أطاعنی، غافر من استغفرنی، الشهر شهری و العبد عبدی، والرحمه رحمتی، فمن دعانی فی هذا الشهر أجبته، و من سألنی أعطیته، و من أستهدانی هدیته، و جعلت هذا الشهر حبلاً بینی و بین عبادی، فمن اعتصم به وصل الیّ. از پیامبر (ص) روایت شده است: بدان که خداوند تعالی در آسمان هفتم فرشته‌ای را گماشته، که داعی (دعوت کننده) نامیده می‌شود. پس هنگامی که ماه رجب داخل شود، آن فرشته هر شب تا صبح ندا می‌دهد که، خوشا به حال ذاکران، خوشا به حال اطاعت کنندگان. خداوند تعالی می‌گوید: من همنشین کسی هستم که با من بنشیند، و مطیع آنم که اطاعتم کند، آمرزنده‌ی کسی هستم که از من طلب بخشش کند. ماه، ماه ِ من است و بنده، بنده‌ی من، و مهربانی و رحمت از آن من است، پس هر کس بخواند مرا در این ماه اجابتش کنم، و کسی که بخواهد از من عطایش کنم، و هر کس از من هدایت جوید، هدایتش می کنم، این ماه را ریسمانی میان خودم و بندگانم قرار دادم، هر کس بدان چنگ زند به من می‌رسد.
اندکی بیش نگفتم غم دل ترسیدم که دل آزرده شوی ورنه سخن بسیار است
درباره وبلاگ
