بچه که بودم یک قاب عکس زیبا از شعری با خط زیبایی به دیوارمون نصب بود.به اون قاب زیاد نگاه میکردم اما نمیتوانستم بخوانم ،تااینکه با بزرگتر شدن کم کم ان را حفظ کردم:
و مدام انرا تکرار میکردم
چند روز پیش عزیز دلی این نامه ی الکترونیکی را برایم ارسال نمود ونه تنها مرا به دوران کودکی برد بلکه شعر زیبای مقام معظم رهبری در مقابل ان ،مرا بار دیگر مبهوت هنرمندی رهبرم نمود:
غزل امام خمینی ره غزل امام خامنه ای مدظله
من به خال لبت ای دوست گرفتار شدم تو که خود خال لبی از چه گرفتار شدی
چشم بیمـار تـو را دیـدم و بیمار شدم تو طبیب همه ای از چه تو بیمار شدی
فارغ از خود شدم و کوس انا الحق بزدم تو که فارغ شده بودی ز همه کان و مکان
همچو منصور خریدار سر دار شدم دار منصور بریدی همه تن دار شدی
غم دلدار فکنده است به جانم، شررى عشق معشوق و غم دوست بزد بر تو شرر
که به جان آمدم و شهره بازار شدم ای که در قول و عمل شهره بازار شدی
درِ میخانه گشایید به رویم، شب و روز مسجد و مدرسه را روح و روان بخشیدی
که من از مسجد و از مدرسه، بیزار شدم وه که بر مسجدیان نقطه پرگار شدی
جامه زهد و ریا کَندم و بر تن کردم خرقه پیر خراباتی ما سیره توست
خرقه پیر خراباتى و هشیار شدم امت از گفته در بار تو هشیار شدی
واعظ شهر که از پند خود آزارم داد واعظ شهر همه عمر بزد لاف منی
از دم رند مى آلوده مددکار شدم دم عیسی مسیح از تو پدیدار شدی
بگذارید که از بتکده یادى بکنم یادی از ما بنما ای شده آسوده ز غم
من که با دست بت میکده بیدار شدم ببریدی ز همه خلق و به حق یار شدی
درباره وبلاگ
